بی شک اگربخواهیم  از یکی از سه پژوهشگر و مترجم خلیج فارس شناس ایرانی نام  ببریم . یکی از آن سع تن ، چهره دوست داشتنی زنده یاد حسن زنگنه عزیز است . چهره خندان و شوخ طبعی که با تواضع و فروتنی در کار خلق آثاریمی پرداخت که نیازجامعه امروزبود . مترجمی که بهترین سالهای  خویش را مصروف مطالعه و ترجمه در رابطه با تاریخ خلیج فارس کرد . استاد حسن زندگی چه در حیات و چه پس از مرگ آنگونه که شایسته بود قدر ندید . نه کتاب هایش پس از مرگ تجدید چاپ شد و نه به پاسداشت این همه سال  تلاش خستگی ناپذیر نام مدرسه ، خیابان یا بوستانی  به اسم باشکوهش آذین بسته شد . با همه عظمتش هرگز به جستجوی شهرت از روی شانه های دیگران بالا نرفت . نه زبان به مدح و ستایش فلان مدیر گشود .
او فروتنانه کار می کرد و تجربه می اندوخت . دریغا که مرگ فرصت نداد تا بیشتر پژوهش کند و بیشتر بنویسد و ترجمه کند . از او یادگاران خوبی به جای مانده است که تا سالهای سال نام او را با تاریخ خلیج فارس زنده نگه می دارد .
28 شهریورماه  سالگرد درگذشت آن فرهیخته ارزشمند است . سرطان  در 28 شهریور حسن زنگنه را از ما گرفت تا ما هنوز مرثیه خوان آن همه مهربانی محض باشیم . مهربانی محضی که با جسم حسن زنگنه به خاک رفتو  با یاد و نام حسن زنگنه همیشه زنده و جاوید باقی مانده است . میطلبد تا متولیان فرهنگی در سال کوچ آن دوست و رفیق کلمات مراسمی  در خور نام او ترتیب داده و یادش را گرامی بدارند