مــــرا خود با تو چیزی در میان هست
و گــــــــر نه روی زیبا در جهان هست
 
وجـــــــودی دارم از مـــــــــهرت گدازان
وجودم رفت و مــهرت همچنان هست
 
مبر ظن کـــــــز سرم سودای عشقت
رود تا بــــــــــر زمینم استخوان هست
 
اگـــــــــر پیشم نشــــینی دل نشانی
و گر غایب شوی در دل نشان هست
 
به گفتــــــن راست ناید شرح حسنت
ولـــــــیکن گفت خواهم تا زبان هست
 
ندانــــــم قامتســــت آن یا قیامــــــــت
که می گوید چنین ســرو روان هست
 
توان گفتـــن به مـــــــه مانی ولی ماه
نپندارم چنین شیرین دهان هســــــت
 
بــــــجز پیشت نخواهم ســـــــر نهادن
اگـــــــر بالین نباشد آســــــتان هست
 
برو سعدی کــــــه کـــــوی وصل جانان
نه بازاریست کان جــا قدر جان هست