شماری از ملوانان و صاحبان شناورهای تجاری صبح امروز مقابل ورودی گمرک بوشهر تجمع کرده تا اعتراض خود را پیرامون رکود در فعالیت های شان به گوش مسئولان برسانند.
نوسانات ارزی طی ماههای اخیر عملا بساط ته لنجی و فعالیت شناورها برای ورود کالای ملوانی از کشورهای عربی را از رونق انداخته، موضوعی که صاحبان لنج ها را بابت بدهی بانکی دچار مشکل کرده و ملوانان را با بیکاری گریبان گیر کرده است.
در این بین، شناورهای سفاری نیز به دلیل گران شدن سوخت و محدودیت های صادراتی، برای فعالیت دچار مشکل شده اند، به عبارتی هرچند این محدودیت ها برای تنظیم بازار داخلی صورت گرفته، اما عملا گروه دیگری را طی ماههای گذشته بیکار کرده و جایگزینی مانند بیمه بیکاری هم در کار نبوده است.
رییس اتحادیه لنجداران بوشهر می گوید: گران شدن سوخت و محدود کردن اقلام صادراتی که طی ماههای اخیر فقط به علوفه منحصر شده، عملا شناورهای سفاری در بنادر استان را دچار مشکل کرده، طوری که صاحبان آن نمی دانند با بدهی بانکی خود چه کنند و ملوانان نیز وضعیت تاسف باری به دلیل بیکاری پیدا کرده اند.
قاسم خلفی در گفتگو با «خلیج فارس» با اشاره به رکود پیش آمده در بنادر استان از ابتدای امسال و در پی نوسانات ارزی، می گوید: با وجود پیگیری های زیاد با استانداری، ولی برای اختصاص سوخت با نرخ دولتی به شناورها معادل 70 درصد مسیر دریایی شان، حتی این مصوبه برای شناورهایی که ته لنجی می آورند به صورت کامل اجرایی نشده و در این بین سر شناورهای سفاری هم بی کلاه مانده است.
وی افزود: از صادرات شناورهای سفاری به کشور قطر که تنها کشور حاشیه خلیج فارس دارای ارتباط با آن هستیم، فقط علوفه مانده که این مهم نیز در بوشهر به دلیل رفتارهای سلیقه ای گمرک و جهادکشاورزی زمین گیر شده، طوری که طی یک ماه اخیر گمرک اعلام می کند طبق نامه وزارت جهادکشاورزی صادرات آن ممنوع است، اما شاهدیم در خوزستان طی این مدت صادرات علوفه یا پسماند علوفه به قطر ادامه دارد تا لنج ها و ملوان ها دچار بیکاری نشوند.
خلفی با اشاره به اینکه از ابتدای سال لنج ها برای کالای ملوانی یا صادرات زمین گیر شده اند تصریح کرد: همه قول و وعده ها جهت تامین سوخت با نرخ دولتی در محدوده آبهای ایران بی نتیجه بوده؛ مضافا اینکه ته لنجی هم با ارز آزاد در شرایطی که در تهران برای آقایان دلار 4200 تومانی اختصاص می یابد سود دهی ندارد.
رییس اتحادیه لنجداران بوشهر خاطرنشان کرد: ملوان ها زیرپوشش هیچ نهاد حمایتی نیستند و حقوق هم ندارند که ماههای بیکاری شان را پوشش دهد. کافیست به جمعه بازار چغادک بروید و ببینید که برخی از ملوانان وسایل خانه شان را برای فروش می آورند تا بتوانند بر اثر بیکاری و نداشتن درآمد، شکم زن و بچه خود را سیر کنند. در این وضعیت واقعا مقاومت چگونه امکانپذیر است؟ آیا اگر با نان و چایی چند ماه سپری کردیم، پول آب و برق از ملوان به دلیل بیکاری گرفته نمی شود یا صاحب لنج که به دلیل نبود فعالیت، قادر به پرداخت اقساط بانکی نیست، مشمول جریمه دیرکرد بانک نمی شود؟
به گفته وی، 2200 لنج در استان بوشهر ثبت شده و به طور متوسط بین 5 تا 7 نفر روی هرکدام فعالیت می کنند که بحران رخ داده در زمینه فعالیت آنها، زندگی گروه زیادی از خانواده های استان را دچار گرفتاری های اقتصادی کرده، اما همتی در استان و مسئولان کشور برای رفع مشکل دیده نمی شود. از طرفی فعالیت صنعتی، کشاورزی یا شغل جایگزینی هم برای اغلب ملوانان نیست و آنها ناچار شده اند مقابل گمرک تجمع کرده تا شاید صدای شان به گوش مسئولان برسد.