درگذشت غريبانه يک مرد بزرگ

درگذشت غريبانه يک مرد بزرگ

سیدعبدالجواد موسوی

جمشيد ارجمند در گذشت. بي سر و صدا. نه غوغاي عوام را برانگيخت و نه ستايش خواص را. مظلومانه رفت تا ما يک بار ديگر به خود آييم و بفهميم که اين همه سر و صدايي که براي درگذشت عباس کيارستمي به راه افتاده هيچ ربطي به فرهنگ دوستي ما ندارد. ما به طرز رقت آوري مي خواهيم حضور داشته باشيم و ديده شويم و اين ديده شدن حد و مرز ندارد.

هم مي توانيم در سوگ عباس کيارستمي حرف بزنيم و شعر بخوانيم و هم مي توانيم در حمله نابه هنگام به يک فوتباليست فرانسوي حضور پررنگي داشته باشيم.فرهيختگي تقلبي ما اما آن جايي لو مي رود که درباره بزرگمردي مثل جمشيد ارجمند خفقان مرگ مي گيريم. حتي خبرگزاري هاي ما از دو خط معرفي آن زنده ياد عاجز مي مانند. يکي مي نويسد جمشيد ارجمند بازيگر سينما و تلويزيون درگذشت و يکي ديگر او را به استناد چند ترانه معدودي که سروده ترانه سرا معرفي مي کند. اگر جمشيد ارجمند يکي بود هم چون ديگر نويسندگان و پژوهشگراني که در اين سال ها به انزوايي خود خواسته تن داده اند مي شد اين عدم شناخت را به نوعي توجيه کرد اما مگر چند تن همانند او داشته ايم؟ چند تن داشته ايم که هم مترجمي طراز اول باشند، هم نثر فارسي را به خوبي بنويسند، هم منتقد فهيم سينما باشند و در حقيقت از نخستين منتقدان جدي سينما در کشور ما، هم طنز را خوب بشناسند و بنويسند، هم در تاريخ و باستان شناسي دستي داشته باشند و هم به کلي هنر ديگر آراسته باشند.

بله، جمشيد ارجمند ترانه هم نوشته است و چنان خوب نوشته است که همان ترانه هاي اندک در شمار بهترين ترانه هاي تاريخ موسيقي معاصر ما به شمار مي آيند اما خلاصه کردن آن مرد بزرگ در چند ترانه جفا به اوست و بيشتر جفا در حق نسلي است که نه چيزي از شان منتقدانه ارجمند مي داند و نه اهميت کاري را که او در حوزه طنز انجام داده مي شناسد. نسلي که رسانه هاي رسمي تصوير مضحکي از منتقد را به او نشان داده اند و تصورش از طنز چيزي جز لودگي و دلقک مآبي نيست. جمشيد ارجمند کارنامه اي دارد پربار. و با همه گستردگي هاي حوزه فعاليتش، دقيق و کم خطا. و نه مصداق همه دانِ هيچ مدان که مصداقِ تام و تمامِ جهاني است بنشسته در گوشه اي. مردي که حقيقتا خيلي بزرگ تر از زمين و زمانه ما بود. مردي که قدر و قيمتش را آن ها که بايد مي دانستند، دانستند اما آن ها نيز درست مثل جمشيد ارجمند اهل تريبون و هياهو نبودند. انتظار اين که در زمانه هياهوي بسيار براي هيچ،کسي به جمشيد ارجمند اهميت بدهد انتظار بيهوده اي است اما مي توان اين انتظار را از دوستان رسانه اي خودمان داشته باشيم که در کنار پرداختن به اخباري که مي تواند به بازديد بيشتر و لايک و اين حرف ها منجر شود کمي هم جدي تر به آن عزيز بپردازند و يادشان نرود که اگر اوضاع به همين منوال دامه پيدا کند دير يا زود نه از تاک نشان خواهد ماند و نه از تاکنشان.


ارسال دیدگاه
  • پایگاه خبری نفت امروز
  • پایگاه خبری نفت امروز