سرمایه کشورها عبارتند از: 1-سرمایه طبیعی مثل نفت، گاز، معادن، جنگل ها و زمین های حاصلخیز 2-سرمایه فیزیکی مثل تجهیزات و تولیدات مبتنی برتکنولوژی 3-سرمایه انسانی شامل نیروهای نخبه، توانمند، شایسته و باتجربه
نقش و سهم کشورها ازسرمایه های مذکور متفاوت است. در کشورهای پیشرفته سهم سرمایه انسانی به تنهایی بیش از مجموع دو مورد دیگراست. مثلا در ژاپن که به لحاظ منابع طبیعی محدودیت دارد با استفاده از سرمایه انسانی خود به پیشرفت زیادی رسیده است.
در کشور ما سهم عمده مربوط به سرمایه طبیعی است و با توجه به نقش این سرمایه در تأمین بودجه و اداره کشور, از نقش و جایگاه سرمایه انسانی غفلت می شود.
اهمیت سرمایه انسانی در بهبود شاخص رشد و بهره وری یکی از مهمترین موضوعاتی است که مورد توجه صاحب نظران علم مدیریت قرار گرفته است. برهمین اساس، دهه پایانی قرن 20 را عصر "توانمند سازی سرمایه انسانی" نامگذاری کردند.
بنابراین کشوری پیشرفت می کند که متکی به سرمایه انسانی باشد و به آموزش وانگیزش این سرمایه مهم اهتمام داشته باشد.
از وظایف عمده و اساسی مدیران حفظ، تقویت و ارتقای انگیزه در نیروی انسانی است. یکی از راه های تحقق این مهم رعایت شایسته سالاری در سپردن مسؤولیت ها می باشد. گماردن افراد آگاه، با تجربه، پاکدست و توانمند در مدیریت ها باعث پیشرفت امور وجلب رضایت عموم می شود.
بخشی از علت نابسامانی درکشور ما ناشی از عدم رعایت اصول پیش گفته می باشد. روابط حزبی وگروهی برضوابط وشایستگی ها ترجیح داده  می شود. مدیران موجود جانشین پروری را از وظایف خود نمی دانند و به توانمندسازی نیروهای همکارخود عنایت کافی ندارند.
بهترین خدمت به مناطق کمتر توسعه یافته این است که به سرمایه انسانی آن توجه شود و مجال و فرصت حضور در عرصه خدمت برای نیروهای جوان و باانگیزه فراهم گردد. این از وظایف اساسی واصلی مدیران خصوصا در مناطق کمتر توسعه یافته است.
دردولت دوازدهم اعلام شد استانداران باید غیربومی باشند بدون آن که علت ها و دلایل آن بیان گردد. اگر این تصمیم برمبنای مطالعات و بررسی صورت گرفته باید نتایج أن به اطلاع مردم وصاحب نظران
 می رسید.
در این مجال مختصر قصد نقد این روش و تصمیم نیست اما انتظار از مدیران استان این است که به تقویت سرمایه انسانی استان بپردازند و در معاونت ها و مدیران ستادی از نیروهای بومی شایسته و توانمند استفاده نمایند تا اگر در 4 دهه گذشته نیروهای استان در سطح ملی، سهم اندکی در مدیریت کلان کشور داشتند، حداقل در مدیریت استان خود دیده شوند.
نظر استاندار محترم که در رسانه ها مطرح شد و اعلام کردند قصدشان استفاده از نیروهای بومی است، جای امیدواری دارد و این رویکرد به منزله توجه به سرمایه اصلی استان است.
البته قابل ذکر است که نباید حساسیتی نسبت به نیروهای غیربومی شایسته که با انگیزه در استان بوشهر حضور دارند به وجود آید زیرا ایران متعلق به همه ایرانیان است، اما در مرکز نسبت به بعضی استان ها مثل بوشهر کم لطفی شده و طبیعی است نتیجه آن ایجاد حساسیت باشد، زیرا حق مردم استان بوشهر است بپرسند در طول 40 سال بعد از انقلاب در 12 دولت آیا استان بوشهر حق یک نفر نیرو در کابینه ها هم نداشت، در حالی که از برخی استان ها چندین نفر در دولت حضور دارند.
بنابراین انتظارمی رود در استاتداری در سطوح مدیران ستادی، شهرستانی و بخشها از نیروهای بومی آشنا به منطقه و واجد شرایط استفاده شود، ولی حساسیتی در مورد حضور سایر عزیزان در بخش های تخصصی به شرط نبود نیروی هم سطح بومی ایجاد نشود؛ مشروط به اینکه آنها هم اقدام به آوردن نیروهای همشهری خود برای سطوح پایین تر نداشته باشند و از سرمایه انسانی استان به عنوان همکاران خوداستفاده نمایند تا انگیزه هاحفظ شود و جانشین پروری و توانمندسازی سرمایه انسانی مورد توجه بیشتر قرار گیرد.
*معاون اسبق استانداری بوشهر