ابوالحسن گنخکی
دوره مسئولیت مهدی یوسفی در پایتخت انرژی ایران به سر رسید و کرسی سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس را به سید پیروز موسوی از مدیران پیشین همین سازمان سپرد. مهدی یوسفی در سال ۹۳ پس از حدود 9 ماه کشمکش میان مسئولین ارشد استان برای توافق بر یک گزینه مشترک و با نظر مساعد شخص وزیر نفت به این سمت منصوب شد و پس از وقوع آتش سوزی در برج ۱۴ طبقه پارس به دلیل عدم رعایت الزامات ایمنی طی دوره احداث در زمان مسئولیت مدیران پیشین سازمان، همواره شایعه عزل وی به صورت متناوب در برخی رسانه ها مطرح می شد. مهدی یوسفی نیرویی از بوشهری های شاغل در صنعت نفت است که مورد اعتماد بیژن نامدار زنگنه عالی ترین مقام صنعت نفت و شیخ الوزرای جمهوری اسلامی قرار گرفت و ارشد ترین مقام حاکمیتی و نفتی را در منطقه ویژه در اختیار داشت.
مهدی یوسفی نیز مانند هر مدیر دیگری موافقین و مخالفینی دارد و با توجه به نقش دو گانه حاکمیتی و نفتی سازمان منطقه ویژه و تضاد منافع معمول ستاد ارشد نفت با محیط پیرامونی طبیعی است ارزیابی های متضادی درباره کارنامه او وجود داشته باشد؛ چرا که یوسفی از یک طرف ناگزیر بود سیاست های انخاذ شده توسط مقامات عالی صنعت نفت که معمولا نگاه مثبتی نسبت به محیط پیرامون صنعت نداشته اند را اجرا نماید و از طرف دیگر به دلیل بومی بودن، سطح توقعات از وی بسیار بالا نگه داشته می شد به طوری که اغلب منتقدین توقع اقداماتی خارج از قواعد و مقررات سخت پیچیده صنعت نفت از وی داشتند.
شاید مهم ترین دستاورد دوره مسئولیت مهدی یوسفی در پارس جنوبی برای استان بوشهر جدا از کمک هایی که به پروژه های عمرانی داشت، تغییر نگاه و جلب رضایت مقامات عالی صنعت نفت برای ایفای مسئولیت اجتماعی شرکت های نفتی نسبت به محیط پیرامون تاسیسات این صنعت بود به طوری که اکنون نه تنها این مهم در ساختار سازمانی صنعت نفت پذیرفته شده و وزیر نفت به صورت ویژه آن را دنبال می کند بلکه شرکت های بزرگ صنعت نفت از جمله مجتمع های پتروشیمی به صورت خودجوش متولی پروژه های توسعه ای در استان بوشهر هستند و برای گسترش تعامل با استان ابراز تمایل می نمایند.
شاید مهدی یوسفی می توانست طبق آنچه کنشگران بوشهری می گویند طی دوره مسئولیت خود از نیروهای بومی بیشتری در مجموعه صنعت نفت حمایت می کرد اما اختلافات درونی میان مسئولین ارشد استان باعث شد نه تنها نتواند در صنعت نفت از نیروهای بومی حمایت چشمگیری نماید بلکه تعداد معدودی نیروی ارتقاء یافته نیز با صرف وقت و انرژی بسیار و چانه زنی گسترده در ساختار مدیریت پارس جنوبی ارتقاء یافتند و عده ای نیز علی رغم قرار گرفتن در سمت های مدیریتی کارنامه قابل دفاعی از خود ارایه ندادند.
نکته ای که نباید از آن غفلت کرد، این است که مانند استان های توسعه یافته، مردم استان بوشهر نیز از نیروی انسانی خود حمایت جدی تری داشته باشند. فرهنگ خودی گدازی و غریبه نوازی هنوز در پس ذهن کنشگران اجتماعی استان وجود دارد و با تقسیم بندی سرمایه های اجتماعی خود میان مناطق مختلف و با الصاق برچسب های منطقه گرایی خواسته یا ناخواسته نیروهای خود را قربانی می نمایند. مردم استان بوشهر اگر خواهان توسعه هستند در گام نخست باید سرمایه انسانی خود را باور کنند و در همه حال از آنها برای ارتقاء در ساختار اداری کشور حمایت نمایند.
طی سال های مسئولیت مهدی یوسفی در سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، وی به صورت هفتگی در برخی رسانه ها مورد هجمه و اتهام های ضد و نقیض قرار می گرفت. طبیعی است که در کارنامه هر مدیری نقاط مثبت و منفی وجود دارد اما نکته مهم این جاست که در استان های برخوردار نقاط مثبت نیروهای انسانی خود را بزرگ نمایی کرده و از ارتقای آنها حمایت جدی می نمایند اما در استانی مانند بوشهر نه تنها حمایتی از نیروهای انسانی صورت نمی گیرد بلکه نیروهای انسانی ترجیح می دهند بدون ارتباط با نهادها و چهره های موثر در استان، خود راه ارتقاء در پیش گیرند و شاید یکی از دلایل قطع ارتباط بوشهری های مرکز نشین با استان در همین دلیل نهفته باشد؛ هر چند مهدی یوسفی طی دوره مسئولیت در پارس جنوبی توانسته میان ستاد مرکزی صنعت نفت و مدیریت ارشد استان فرصت های تعامل ایجاد نماید و مورد عنایت دو طرف قرار گیرد. توافق همه نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی و نیز نماینده استان در مجلس خبرگان رهبری و نماینده ولی فقیه در استان برای معرفی یوسفی جهت تصدی مسئولیت استانداری و حمایت جدی و علنی آنان از تحقق این مهم نشان دهنده عمق تعامل وی با مسئولین ارشد استان است؛ هر چند وی خود با انصراف از این پیشنهاد، به خروج از ساختار مدیریتی صنعت نفت ابراز تمایل نکرد.
مهدی یوسفی به دلیل تجربه شخصی سال ها فعالیت در حوزه رسانه و ارتباطات، اشراف کاملی به مباحث انتقادی و تخریبی مطرح شده درباره پارس جنوبی در رسانه ها داشت و به همین دلیل هیچ گاه مرعوب فریاد هیچ رسانه ای نشد. یوسفی با قدرت تحلیل بالا عقبه سیاسی همه رسانه های منتقد را می شناخت و میان رسانه های منتقد و مخرب تفکیک قایل می شد و به دلیل سعه صدر فوق العاده هیچگاه اقدام به برخورد قضایی با هیچ رسانه مخربی نکرد.
نکته پایانی اما درباره سید پیروز موسوی مدیرعامل جدید سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس است که با سابقه قبلی تصدی همین مسئولیت، به اندازه کافی با معادلات استان بوشهر و نیز ساختار صنعت نفت شناخت کافی دارد و امید می رود بتواند همان طور که در حکم صادر شده توسط مدیرعامل شرکت ملی نفت آمده، زمینه گسترش سرمایه گذاری در پارس جنوبی و اشتغال زایی و رونق اقتصادی در پایتخت انرژی ایران اسلامی فراهم نماید.
.............................................