به نام اصلاح طلبان به کام رقبا

در گفتگو با دکتر امان الله شجاعی، عضو شورای سیاستگذاری اصلاحات

به نام اصلاح طلبان به کام رقبا

با اعلام تایید صلاحیت نامزدهای انتخابات شورای اسلامی شهر بوشهر ، فعالیت گروههای سیاسی وارد فاز جدیدی شده است . گروههای مختلف اصلاح طلب و اصولگرا تلاش دارند تا با رایزنی و تلاش نیروهای خود را وارد عمارت امیریه کنند . به همین منظور گفتگویی کوتاه داریم با دکتر امان الله شجاعی فعال اصلاح طلب و عضو شورای سوم شهر بوشهر و از او در باره برنامه اصلاح طلبان بوشهری در انتخابات شورای اسلامی شهر بوشهر پرسیده ایم

آقای دکتر !آیا فکر می کنید که اصلاح طلبان در بوشهر به لیست واحد خواهند رسید؟

شورای سیاستگذاری به دلایلی به انتخاب رئیس نرسید. بنده انتظارم این است که عاقلانه رفتار شود و بعد از بیست سال حرکت در مسیر اصلاحات شاهد یک رفتار بلوغ آمیز باشیم و این وضعیت سامان پذیرد. بنده در مجموع در دو جلسه حضور داشته ام و پیشنهاد «یک لیست، یک ستاد، یک برنامه» را مطرح کردم. بنده با تعدد نامزدها و تعدد ستادها به شدت مخالف بوده و هستم و پیشنهاد دادم که کار مطالعاتی و جامعی انجام شود و دو مسئله مورد بررسی و داوری نهایی قرار بگیرد یکی برنامه ها و کارهایی که باید در شورای آیندة شهر بوشهر برای توسعة شهر صورت پذیرد و دوم شناسایی و معرفی افرادی که توانایی اجرایی کردن این برنامه ها را داشته باشند و در حوزة تجربه و تخصص و صلاحیتهای فکری و شخصیتی آنان باشد. همچنین این افراد باید رأی آور هم باشند. یعنی اصلاح طلبان متخصص و مجرب و در عین حال دارای پتانسیل رأی آوری. حتی پیشنهاد دادم که در یک مجمع عمومی دوستانی که نامزد شده اند با هم مناظره کنند و به گفتگو بنشینند تا مشخص شود هر کس قدرت فکر و عملش چقدر است و جایگاه او در اجتماع کجاست و چه پایگاهی دارد. به این ترتیب مشخص می شود که هر فردی چقدر دارای آمادگی است تا بتوانیم بر این اساس در نهایت به جمع بندی و لیست واحد برسیم.

فکر می کنید جبهة اصلاحات در ارائة لیست واحد موفق خواهد شد؟

در صورتی موفق خواهد شد که تعدادی افراد موجه با شرایطی که ذکر کردم بدون توجه به تعلق خاطر حزبی و یا قوم وخویش سالاری و بر اساس درایت و عقل و آینده نگری و معطوف به پیروزی قاطع انتخاب شوند. باید حتماً دیدگاه اصلاح طلبانه داشته باشند و بدانند که هم خودشان چه کسی هستند و هم قرار است با چه نامی و برای چه چیزی در شورا حاضر شوند و شهر را اداره کنند. بنابراین یک برنامة جامع اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، عمرانی، توسعة شهری و... باید نوشته شود و به عنوان برنامة مشترک این لیست به مردم معرفی شود و همه هم بر اساس آن در شورا کار کنند. احزاب اصلاح طلب هم همان برنامه ها را به صورت مداوم از منتخبان ملت طلب می کنند و آنان هم می دانند چرا به شورا رفته اند و در نتیجه قابل کنترل خواهند بود. قابل کنترل نه به این معنی که استقلال نداشته باشند، لکن به این معنا که با نام اصلاح طلبی به شورا نروند و بعد به کام رقبا و بلکه دشمنان اصلاحات گام بردارند و در آغوش راست فرو افتند، مثل شورای فعلی که جز یک نفرشان که زیر پرچم اصلاحات باقی ماند و گفتمان اصلاحات را نمایندگی می کرد، مابقی کسانی که با نام اصلاحات به شورا رفتند هیچ شأنیت اصلاح طلبانه ای از خود نشان ندادند و در نهایت ثمرة مدیریتشان وضعیت کنونی و سقوط عمارت امیریه شد. بنابراین اگر افراد را بر اساس برنامه انتخاب کنیم و برنامه محوری پیشه کنیم به این دردسرها و کج رویها و فرصت سوزیها مبتلا نمی شویم.

چقدر جبهة اصلاحات را به این مرحله نزدیک می بینید؟ واکنش شورای سیاست گذاری و شورای ائتلاف به پیشنهاد شما چه بوده؟

بنده در دو جلسه حضور داشته ام و به عنوان نمایندة حقیقی حاضر شدم. در هر دو جلسه هم تأکید بسیار زیادی روی دو مسئله داشتم. اول ایدة «یک لیست، یک ستاد، یک برنامه» و دوم رعایت انصاف و عدالت در انتخاب افراد برای حضور در لیست. در حال حاضر به توصیة یکی از دوستان شریف و دور اندیشم که بسیار برای ایشان و خانوادةشان احترام قائلم دیگر در جلسات شورای سیاستگذاری حاضر نمی شوم.

دلیل این توصیه و عدم حضور شما در شورا چه بوده؟

به واسطة پا فشاری و اصراری که بنده روی این دو مسئله داشتم و با توجه به جو کلی جلسات که دوستان، مستعد پذیرش این روش برای تعیین و مشخص شدن لیستها نبوده اند به نوعی می توانست باعث بروز دو دستگی و تنش در میان اعضا بشود. بگذارید از قول این دوست این گونه بگویم که این توصیه ها یک توصیه های اخلاقی است و در حالی مکانیسم شورای سیاستگذاری دارای بار حقوقی خاص خود است و ساز و کارهای تعریف شدة تشکیلاتی خاصی دارد که اعضای آن مکلف به رعایت و حرکت در آن مسیر بوده و هستند. لذا در میان این دوگانگی که میان اخلاق و مسئلة حقوقی به وجود آمده بود و جدیّت خدشه ناپذیری که بنده در مواضعم داشتم بر اساس تجربه حضور در شورا و این قریب 20 سالی که از عمر شوراها می گذرد و آسیبهای آن را دیده و می شناسم، توصیه شد که دیگر در جلسات نروم و من هم نرفتم.

ارسال دیدگاه