دلم تنگ است و مي دانم تو ديگر برنمي گردي

بمانم هرچه خيره پشتِ اين در، برنمي گردي

فقط من مانده ام اين جا و اين امواجِ توفاني

غروبي رفته اي و سويِ بندر برنمي گردي

به يادت هرچه بي تابانه بنشينم به رويِ تاب

به زيرِ اين درختِ سايه گستر برنمي گردي

دوباره دانه مي پاشم حياطِ خيسِ باران را

اگرچه خوب مي دانم کبوتر برنمي گردي

تُهي از نوبهارت مانده تقويمِ خزانِ من

به اين مهر و به اين آبان و آذر برنمي گردي

نه تنها "گُل محمد" رفته و "مارال" آشوب است

تو هم ديگر به دنيايِ "کليدر" برنمي گردي

تو نقشِ اوّلِ ماهي و شب ها بي تو تاريکند

جلودارِ سياهي هايِ لشکر برنمي گردي

غريبي مي کنم با قابِ عکست نا اُميدانه

خودم هم کرده ام انگار باور برنمي گردي

هزاران سالِ ديگر کاش با بويِ تو برخيزم

به ديدارم نگو که صبحِ محشر برنمي گردي