اسکندر احمدنیا
روز خبرنگار روزی تاریخی و پرشکوه در تاریخ انسان ها و دیارهاست، به‌ویژه دیار و سرزمین ما که بیشترین متون تاریخی و ادبی و هنری خود را از خبرنگاران و کسانی دارد که در قالب حماسه و شعر و قصه و حتی طرح و دیواره نویسی و بعدها‌، سفرنامه نویسی و نقل ها، نقل هایی که گویای خبرهایی گوناگونند اقدام به آن نموده اند، رسالت خبرنویسی و گزارش از وقایع در هر وضعیتی و فرم و هر شاکله ای کار خبری است. در زمان حاضر نیز با شکل گیری رسانه های مکتوب و حتی مجازی، در هر متنی از آن ها خبری نهفته است، درست است که در خلق هر متن مولفه های متفاوتی است و برای شناخت هرنوع آن نام های مجزا از همی، برگزیده شده است اما درون هرکدام اطلاع رسانی های مشهود و خاصی نهفته است‌، خبرنگارانی در این وادی فعالیت های خبررسانی‌شان تابع حوادثی و اتفاقاتی است که درکسب آن و هم درج نمودنشان سختی ها و حتی عواقبی وجود دارد، رفتن در پوشش و استتار و بعضا غیر آن با دوربین تصویر و فیلم و... وگاها نه، بلکه بیشترهم جستجوی یک واقعه که برای خبرنگار میز محاکمه و حصر را نیز درپی داشته و دارد از جمله کارهای شاق و پرخطر (ازهرنوعش)که خبرنگار با آگاهی از آن، ریسک و خطرکردن را در کسب آن انتخاب خود قرار می دهند، تهدید و ارعاب و ممانعت‌های متعددی همیشه زندگی وعرصه‌ی فعالیت خبرنگار را در برگرفته است، جنگ‌ها روزی تمام می شود و فصل ها در هر منطقه و سرزمینی تغیر و تنوع دارند اما آن که سیبل تهدید هاست و چشم های پر از معنا و...... را به سمت وسوی خود دارد‌، خبرنگاراست. این خبرنگاران چنان غرقاب لذایذ کار خودند، که جلیقه پوش نترسی برتن کرده و با چراغ روشن و اصلا درخشنده و با نشان و شاخص در هر واقعه و اتفاقی حی و حاضرند، آنانی که این قشر را و وجود آن ها را رونق جامعه ی خود می‌دانند و در سبد خواسته های مشروعشان نهادینه شده است که دستیابی به اطلاعات از هر نانی و دارو و درمانی افضل تراست. باری این ها به تجلیل از خبرنگار برمی خیزند. روزخبرنگار روزی می شود برایشان از آن روزهایی که درتقویم ذهنشان ثبت شده است و هرساله به پیشوازش می روند، به امید هرچه بیشتر نهادینه شدن این روز پرارج و باشکوه درجامعه ی امروز و فردای این سرزمین عزیز و تبریک به تمامیت این قشر مفید و همیشه فعال در همه نقاط جهان به ‌ویژه کشورخودمان و شهر و استان و هرگوشه ی دیگر زیست اقلیمی خودمان.