علی احمدی‌پور
 
 
جناب آقای مهندس جواد جهرمی
وزیر محترم ارتباطات
با سلام احترام
در ابتدای نامه از محضر مبارکتان اجازه می گیرم و ادامه این یادداشت را با سمت چپ مغزم (خودمانی‌تر) خدمتان نگارش می کنم.
 
من علی احمدی پورم. ازجنوب کشور، شهر جدید عالیشهر در استان بوشهر، ششمین شهر پر جمعیت این استان. دو یا سه ماهی از شما بزرگترم. دست برقضا مهندسی نرم افزار دارم و شغلم فروش موبایل (بود) وحرفه ام خبرنگاریست.
هفته گذشته مصاحبه تلوزیونی حضرتعالی را دیدم. در میان مصاحبه چند بار از جوانی که سوال کرده بود، خواستید ازطریق دفترشما و اینستگرام و تلگرام و... نامه‌اش را به دست شما برساند.
دو بار قبل از این تلاش کردم تا پیامم در اینستگرام به گوش شما برسد که نرسید.
 
برآن شدم تا شانس خودم را سه باره امتحان کنم. اصولا ما خبرنگارها خوش شانس نیستیم که اگر بودیم خدا، آن ذات حق طلبی را به ما نداده بود یا در این برهه زمانی نداده بود یا حداقل در این جغرافیای مکانی! و مثل خیلی های دیگر دغدغه همنوع نداشتیم.
جناب جهرمی!
به یمن حضور شما در وزارت و بحث ریجستری و دلار و برادران رانت خوار وطنی و‌... کار و کاسبی موبایل کساد که نه؛ تعطیل شد. ولی روی صحبتم امروز با شما بحث خبر و خبر نگاریست. اصولا خبرنگاری بدون دسترسی به اینترنت ممکن نیست و در شهر من (عالیشهر) و در محل زندگی من و دیگر شهروندان اینترنت کالای لوکس. یعنی در فاز4 (نام محله) عالیشهر وقتی می خواهی خانه اجاره کنی بنگاه دار با بادی در غبغبه به شما می گوید این خانه اینترنت 3G هم دارد. (تمثیل بفرمایید با فردی که خواستگاری رفته و می گوید پسر ما پا هم دارد) ساده بگویم در ششمین شهر پرجمعیت استان زرخیر بوشهر و پایتخت انرژی و در 20 کیلومتری نیروگاه اتمی و... اینترنت 3G آپشن است، یعنی منت‌اش را سرتان می گذارند و کرایه را هم اضافه می گیرند که شما نه در منزل بلکه روی پشت بام اینترنت دارید.
 باورش سخت است ولی من برای ارسال این مطلب به شما باید به بالکن برم دستم را در حریم بالکن همسایه کنم و بعد از ذکر چند صلوات شاید اگر شانس بیاورم متصل شوم. آنهم نه به اینترنت 4G بلکه در حد یکی دوخط 3G.
 
 به یاد دارم در سفرهای عیدانه‌تان به روستاهای ریز و درشت فارس، عکس همراه با خوردن صبحانه می گذاشتید در اینستا و از 4G بودن اینترنت کوچکترین روستاها می گفتید و بنده هم درحسرت بودم. با این وضع بازار، هم در حسرت همان نان و پنیر ساده روستایی که نوش جانتان! و هم در حسرت اینترنت پر سرعت که نوش جانشان!!
جناب جهرمی! همان طورکه آگاهید خبر، فاسد شدنی ترین کالاست و بدون اینترنت کالای های من هر روز فاسد می شوند. این روزها نه درآمدی از شغل مانده و نه اینترنتی برای حرفه ام.
اگر امکانش بود از شما برای صرف یک چای ساده دعوت می کردم تا شاید شما هم اینترنت بالای پشت بامی و بالکنی را تجربه کنید. ولی وجه اشتراک ما فقط عدد توی شناسنامه است و نیستم من میزبانی در حد وزیر.
پس از شما خواهش دارم بعد از خواندن این مطلب به احترام بیش ازسی سال زندگی هموطنانه و به عنوان هدیه روز خبر نگار؛ فقط 3 دقیقه وقتتان را به این حقیر و هزاران شهروند دیگر شهر من اختصاص داده وگره مشکل اینترنت عالیشهر را با دستورات مقضی بگشایید.
باتقدیم بهترین آرزوها