به استاد محسن شريف و «سال‌هاي صبر»ش
آشفته‌ام شود هر خوابی که بی تو ببینم!
که وِلوِله می‌شوی در سَرَم
از سِرُم پایین می‌آیی
از سرانگشتان‌م سرریز می‌شوی
روی کاهی کاغذ، کاهگِل
کِل می‌شوی
به روبندوی سبزه‌های کوچه
کوچ می‌کنی
سایه به‌سایه به دیوار همسایه
ستاره می‌شوی
تارِه می‌شکوفی به نخل شب‌زده‌ی موهام
سرم پر از تَش‌باد
دور می‌شوم
دور می‌خورم گِرد خودم
گردباد می‌شوم
فریاد می‌شوم
تارا حیدری
ارسال دیدگاه
