لوطی و لوطی گری دوره قاجار، تشکیلاتی بودند از جریان نیرومند عیاری و فتوت که هنوز در برخی از آنان رگه هایی از ارزش های پهلوانی الهام بخش بود و ارزش هایی چون شجاعت، وفاداری، پاکدامنی و حفاظت از محله و شهر و عدالت آنان را مجذوب می ساخت. گروه های لوطی در محلات مختلف شهر ساکن بودند و وظایف متعددی را برعهده داشتند. دستگیری از ضعیفان، کمک به مردمان درمانده و عفیف و پاکدامن، تعصب کشی از افراد جمعیت و اهل کوچه و محله و بالاخره شهر از اخلاق خاصه داشی بود.  گروه های لوطی در محلات شهر با یکدیگر رقابت داشتند .  بدون تردید روابط خانوادگی، طایفه ای، مذهبی خاستگاه محلی و شغلی بین لوطی های یک محله همدلی به وجود می آورد و آنها را موظف می کرد تا به یکدیگر در مواقع لزوم یاری رسانند. پاتوق معمول لوطی ها برای مشورت و تبادل نظر، یکی از قهوه خانه های محله شان بود . لوطی ها در حمایت و وفاداری و سرسپردگی به محله خود، جوش و خروش فراوانی از خود نشان می دادند و به آن افتخار می کردند. به خصوص این احساس افتخار را  هنگام مناسبتهای مذهبی ، چه در اعیاد و چه در سوگواری، به نمایش می گذاشتند. یکی از کارکردهای مشخص لوطیان، شرکت شجاعانه در نزاع های فرقه ای در سلسله حیدری و نعمتی بود .  لوطی ها عموماً از محله خود علیه تجاوز و خشونت دفاع می کردند و  جنگ بین محلات مختلف امری رایج بود
 .